โดย วุฒิชัย นาคเขียว
27/05/2014
"แสงแดด"
แสดแสดงกำแหงฤทธิ์
คลายไอพิษแผ่ร้อนซ่อนกระหาย
แดงปลั่งดั่งเลือดเชือดทำลาย
ระอุร้อนกระฉ่อนฉายดั่งไฟกาฬ
"ต้นหญ้าเขียว"
เหี่ยวเฉาเศร้าสะอื้น
ล้มทั้งยืนเมื่อฝืนแรงแข่งต้าน
กระเพื่อมไหวไหวระริกกระดิกทาน
ถูกระรานผลาญเผาเถ้าธุลี
"แดดแรงแร่"
แผ่ขยายกระจายออก
เป็นระรอกกระฉอกโฉกโบกหนี
พินาศยับ อัปยศ - อัปรีย์
คืบคลานเข้าแทนที่ความเยือกเย็น
"ตั๊กแตน"
แจ้นแล้นเต้นสะดุ้ง
ทะยานพุ่งกระพือปีกหลีกเผ่น
แสงระยับขยับขยายร่ายกระเด็น
พุ่งกระสวยโดดเด่นเป็นเปลวไฟ
"อำนาจขลัง"
พลังแห่งธรรมชาติ
ดุกระหายวายวาดหวาดไหว
เมื่อพิโรธโกรธเคืองขึ้นฉันใด
น้ำหลากไหล ดิน ไฟ ลม โหมกระทำ
"มือมนุษย์"
ที่ยื้อยุดฉุดกระชาก
บ้างถอนราก ถากโคน จนโล้นผลำ
ต้นไม้ ใบหญ้า ระอา - ระกำ
ใจมนุษย์สุดระยำทำเลือดเย็น
"เราต่างอยู่"
คนละฟากของภูเขา
ยังไต่เต้าเข้าหาจนตาเห็น
ฟากโน้นก็โผนผาดสาดกระเซ็น
จนสายเส้นเอ็นกระตุกบุกรุกมา
"บริสุทธิ์"
หรือหมองเศร้าเมื่อเข้าถึง
เบ่งตะบึงขึงตวัดสกัดฆ่า
เก้ง กวาง ลิง ค่าง สัตว์นานา
เอือมระอาหวาดผวาหน้าสลด
"แม่น้ำ"
สายใหญ่เคยไหลเอื่อย
ยืดเฉื่อยเฉื่อยเลี้อยหายสลายหมด
หนองน้ำลำคลองถึงหนองทด
ทรหด หืดกระหาย เหือดแห้ง
"ใต้แผ่นดิน"
ก็ร้อนรุ่มตะพุ่มเดือด
ปะทุควันเขม่าเลือดเกลือดแกล้ง
เปลวร้อนกระฉ่อนฉายร่ายแสดง
แตกระแหงแหนงดินถิ่นกันดาร
"บนฟากฟ้า"
นภาคลั่งหลั่งห่าฝน
พายุฟาดอาฆาตคนก่นสังหาร
กราดเกรี้ยว โกรธกร้าว ห้าวทะยาน
จนแหลกลาญย่อยยับดับชีวิต
"ฟ้าคราม"
เขม่าดำตั้งลำฝน
มวลหมู่เมฆอลวนพ่นโลหิต
เตรียมผงาดตวาดวนย่นชีวิต
ให้ตื่นรู้ ตระหนักคิด การกระทำ
"คนปู้ยี่"
ปู้ยำกระทำป่า
ดิน น้ำ ฟ้า พายุ ที่รุกล้ำ
นับหมื่นวันพันปีขยี้ยำ
คราวนี้คือผลกรรมกระทำคืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น